איך וועל, טאָן ניט זאָרג ...
דעם פייגעלע איז אַזוי הייס. איך װיל זי באַרען. אָדער טאָן אַ פּאָרנאָ מיט איר.
מײַן ערשטע אײַנדרוק פֿון דער מאַדאַם איז געװען ― האָב איך זי געזען אױפֿן דעקל פֿון אַ זשורנאַל? זי איז אַ שיינקייט. אָבער ווען זי האָט אַרויסגענומען די בלוזקע און אירע פּרעכטיקע ציצן האָבן זיך באַוויזן אונטערן, האָב איך מער נישט געקוקט אויף איר פּנים. דער גוי שטעקט איר אין טאָכעלע דעם פּיצל, און איך קאָן מיך נישט אָפּרײַסן פֿון אירע בריסט — זיך שווענקען, היפּנאָטיזירן ווי. די קול איז אויך פייַן, ספּעציעל ווען זי קומט.
עס האָט אים געדויערט אַ לאַנגע צײַט זיך אַנטשולדיקן מיט ווערטער. ער זאָל נאָר שטײן דאָרטן און רײַבן זײַן גראָבן פּיצל פֿאַר זײַן שװעסטער, זי װאָלט אים אין אַ רגע מוחל געװען. מיר האָבן צו שווייס און פאַרלירן די צייט וואָס מיר קען האָבן וויסט אין בעט, מיט קאַנסיילאַטאָרי געשלעכט.
ווער עס יז דאָ?
פֿאַרבונדענע ווידיאס
ווילן אַזוי מיין